Oostkust zuidereiland

Dag 71 (13/12) : Hanmer Springs

Vandaag had Bart een verrassing voor mij. Eerst lekker ontbijten en dan … een partijtje mini golf! Waarom ik het graag speel, geen idee. Ben ik er speciaal goed in, absoluut niet. De laatste keer mini golf was trouwens op de dag dat Bart mij ten huwelijk heeft gevraagd. Daarna doorgereden naar Hamner Springs. Dit DantePeaksfeerachtig plekje (ook aan de voet van een vulkaan, enig verschil is dat hij niet meer actief is) staat bekend voor zijn thermische zwembaden. Met 15 verschillende zwembaden aan verschillende temperaturen konden we dit moeilijk aan ons laten voorbij gaan. Maar eerst een boswandeling zodat we dit zeker verdienen. De wandeling duurde normaal 2 a 3 uur. Wij waren terug na 1u15. Ik zie 4 mogelijke redenen : ofwel hebben ze hun misrekend (mogelijk), ofwel is de weg bedoeld voor mensen die slecht te been zijn (onwaarschijnlijk), ofwel hebben we de verkeerde weg genomen (mmmm) ofwel zijn wij gewoon steengoe en snel (dat is em!).

Dag 72 (14/12) : Akaroa

Vandaag de grootste stad van het zuidereiland bezocht nl Christchurch. De steden in Nieuw Zeeland (buiten Wellington) stellen mij teleur, weinig karakter en absoluut geen gezellig stadcentrum zoals wij dat kennen. Daarbij nog de aardbeving van vorig jaar, van de weinige historische gebouwen blijft nog amper gebouw over. Besloten om snel verder te gaan. Spijtig want Bart stelde juist voor om eens te gaan shoppen.
Richting Akaroa nemen we Summit Road, een baan die de rand volgt wat ooit een krater van een vulkaan was. Zie de foto’s. Kwestie wandelen in een uitgestrekt landschap (zonder enige schaduw) was het zonneslag verzekerd dus maar wijselijk gepast vandaag. Ik denk dat het de warmste dag van de ganse reis is. Bart ziet al rood en ik zwart. Het gezellig dorpje met Franse straatnamen kon evengoed in de Provence liggen. Misschien lag het vooral aan de warmte en de lavendel.
Dan slapen op een idyllische staatscamping. Plat aan de zee met ons busje onder de bomen. Het leuke aan kamperen is dat je plaatsen ziet die je anders nooit zou tegenkomen. Maar ook beestjes die je anders niet zou tegenkomen. Ze voldoen hun graag aan mijn voeten. Rode puntjes jeuken of jeuk wordt rode puntjes. Avontuur in de natuur!

Dag 73 (15/12) : Oamaru

Vandaag terug naar Christchurch want Bart wil cagefighting zien. Ik niet, dus 3u shoptijd voor mij! Ik ben juist een boek aan het lezen (in het Engels!) van Sophie Kinsella, de auteur van Confession of a Shopaholic. Moeilijk te weerstaan om dan niet te gaan shoppen. En een tweede paar schoenen aan halve prijs nog minder!
Daarna doorgereden naar Oamaru, eindelijk een stadje met wat karakter.  Daar hebben we 5 gele ogige pinguïns gezien in het wild. Weliswaar van zeer ver maar dichter mocht je niet komen anders zou je hun natuurlijke habitat verstoren. Daarna heeft Bart ook toevallig nog een blauw pinguïn gezien, normaal moet je hiervoor (veel te veel) betalen. Maar deze was zijn weg kwijt in de haven. Daarna voor de eerste keer een NZ resto binnengegaan met echte NZ porties. Bekijk het als een dubbele Boelekewisportie! Ik begrijp al meer waarom hier ¼ van de mensen obees zijn. Even niet denken aan regime en lekker genieten.

Dag 74 (16/12) : Otago Pennisula

Gisteren vroeg in slaap gevallen en daardoor vroeg opgestaan deze morgen. Zo konden we de gele pinguïn treffen als ze te water gaan. Toch 6 gespot, waarvan 2 op nog geen 3 meter afstand.  Met het terug rijden naar de camping dan toch een blauwe pinguïn gezien. Helaas doodgereden in het midden van ‘t straat, maar heb hem toch gezien (check!). Toch nog een paar uur bijgeslapen want 5u30 is toch juist wat te vroeg om de dag te beginnen.
Blijkbaar viert het stadje zijn 150 jarig bestaan, met een klein marktje, tweedehands spullen en de burgemeester in kostuum die de stad komt toespreken. Paard en kar, oude fietsen en een stoomtrein, heel het dorp doet mee. Zelfs de tweedehandse boekenwinkel blijft in zijn rol, met een vulpen in zijn boek, een oude kassa en ons boek in wikkel in papier rollen met een koord errond.
Nu richting Dunedin waar we slapen op Otago Pennisula

Dag 75 (17/12): Owaka

Vandaag ons rot gezocht achter ons fotoapparaat. Nergens te vinden. Heel het busje 2x uitgekamd, naar alle plekken teruggereden waar we gisteren geweest waren, ons busje nog eens volledig uitgekamd en nog eens teruggereden. Er is maar één plaats waar we het kwijt konden spelen. Met in ons achterhoofd de vele verloren pinguïnfoto’s (ook al zie je amper een pinguïn op de foto, maar toch). En om onze moraal nog wat extra op te boosten regende het de ganse tijd. Wanneer Bart als allerlaatste mogelijkheid de kleine boswandeling van gisteren overdoet vind ik het apparaat doodleuk helemaal vanachter in de rugzak terug. Wat een opluchting!
Bart even gaan zwemmen en ik de route verder uitstippelen. Onze volgende stop is het zuiden van het zuideiland.