Napier - Masterton - Wellington - Kaikoura

Dag 64 (6/12) : Napier

Napier staat bekend voor zijn “art deco” gebouwen. De gebouwen die we tot nu hebben gezien, beschouw ik eerder als “artificieel plastiek” dus ik ben curieus. Zoals verwacht niets spectaculair, geeft een even goedkope indruk, net zoals de haven van Napier. Ook de straten puilen uit van art deco prullerijwinkeltjes, wie weet staat art wel voor artificieel. Dan maar op zoek naar een leuke bezienswaardigheid dicht in de buurt, het wordt Cape Kidnappers. Ter plekke, als een uitgewaaid en uitgeregend kieken, vluchten we snel de auto terug in. Na een snelle toiletstop is de bui plots over en besloten een tweede poging te ondernemen. Blijkbaar moet je via een hotel passeren om tot aan de Cape te geraken en de wandeling neemt meer dan 5u in beslag. 4u in de namiddag is juist wat te laat om er aan te beginnen, dus terug richting Napier. Om vast te stellen dat we vast zitten in het strand. Een strand hier betekent zwarte natte keien en niemand in de verste verte te bespeuren die ons kan helpen. De enigste oplossing is graven, cm per cm. En om de moeilijkheidsgraad nog wat op te drijven, staan we slechts een halve meter verwijdert van een geparkeerd busje. Extra gas geven is dus ook uitgesloten. Uiteindelijk na diep graven en gierende rokende banden zijn we toch uit de miserie geraakt. Met een diepe zucht keren we huiswaarts.

’s Avonds zijn we gaan zwemmen in het plaatselijk zwembad, eerste keer na mijn oogoperatie. Een badmeester vertelde me dat er 3 doden zijn gevallen in Auckland (waar we met het vliegtuig geland zijn) door een tyfoon. We hebben al ene tyfoon ontweken door niet naar de Filipijnen te gaan, duimen dat we deze niet tegenkomen!

Dag 65 (7/12) : Tararua Forest Park

Opstaan onder een blauwe wolkenloze hemel maakt direct je dag goed! Deze nacht een beetje wind en wankelend busje ervaring maar niets om ons zorgen over te maken.
Vandaag was het de bedoeling om Mount Bruce te bezoeken maar wegens regen eerste ons van een slaapplaats verzekert. We slagen rechtsaf van de grote baan en rijden door een 15 km adembenemend paradijs van groene hoge heuvels, 1000en schaapjes op die heuvels en riviertjes die hun een weg banen onderaan de heuvels. Nu begrijp ik waar Joyvalle zijn inspiratie haalt voor zijn melkverpakking. Onze campingsite ligt aan het begin van Tararua Forest Park en is onze eerste site zonder elektriciteit. We moeten het stellen met een houten bank en een toilet. Avontuur in de natuur, jeeeeh! Terwijl Bart de natuur opzoekt, zoek ik op wat de bezoekmogelijkheden zijn voor morgen. Rond 8u vallen onze ogen al dicht.

Dag 66 (8/12) : Masterton

Vandaag Mount Bruce bezocht waar veel bedreigde diersoorten te bezichtigen zijn, waaronder de Nieuw Zeelandse trots, de kiwi. Een bruine of uitzonderlijk witte plushen bol met een bekske. Schattig diertje maar kans op zelfstandig overleven zero, vandaar ook bedreigde diersoorten. Zet een rat en een kiwi samen in de ring, de rat eet de kiwi rauw.
Dan naar Castlepoint gereden. Lag niet echt op de weg maar was de ommetour meer dan waard. Idyllisch plekje aan het water met een witte vuurtoren en rotsen die uitsteken. Een leuke wandeling hoog op de heuvels met constant uitzicht op strand. Veel postkaartwaardige foto’s getrokken. 

Dag 67 (9/12) : Putangirua Pinnacles

Vandaag Cape Palliser bezocht. Wederom een aan het einde van de wereld plek met de typische dik gestreepte wit rode vuurtoren boven op de rots aan het einde van de baai, een zeehond kolonie die we helaas niet gezien hebben (wss ni het seizoen), een klein dorpje waar de vissersboten aan land worden getrokken door kleurrijke afgedankte tractors en een kronkelige lange baan met aan de linkerkant zwarte stranden en aan de rechterkant groene heuvels. Ronduit prachtig. En om de trip af te maken hebben we Putangirua Pinnacles Reserve bezocht, een LOTR locatie (Path of Death). Om aan de locatie te geraken moesten we een 3 kwartier durende steile weg volgen dat enkel uit (losse) stenen bestond. Vermoeiend met de zon plat op onze kop, maar o zo mooi. We blijven dan ook aan de voet van het reservaat slapen.

Dag 68 (10/12) : Wellington

Vandaag Rivendell en Isengard LOTR locaties bezocht tijdens onze doortocht naar Wellington. Van de filmset blijft er niets over, enkel bomen en struiken om je te situeren in het park. In Wellington bij ons derde LOTR locatiebezoek deed de man van de officiële Hobbit tour teken dat we mochten meevolgen. Blijkbaar was het de derde locatie vandaag dat we hem tegenkwamen (ik denk dat hij vooral geïntrigeerd was door ons LOTS busje). Geluk dat we de tour even gratis (tour kost 113€!) mochten meevolgen want de locatie was blijkbaar volledig getrukeerd. Waar Frodo in de eerste film (juist nadat ze The Shire verlaten) roept dat ze van de weg moeten en zich verstoppen onder een boom waar de Nazgul voor de eerste keer bijna de ring te pakken heeft, wel die boom bestaat niet. Ze hebben gewoonweg een boom in een bos geplant voor deze scene. We zijn precies een koppel nerds die hun huwelijksreis spenderen aan filmlocatie van LOTR te vinden aan de andere kant van de wereld. En om onze geeky dagtrip af te maken zijn we nog naar de luchthaven getrokken om een foto van de Gollem te nemen.

Dag 69 (11/12) : oversteek noord-zuid eiland

Vandaag de WETA Caves bezocht waar alle prop voor oa LOTR films worden gemaakt. Ohjawel, we zetten onze nerdtrip verder. Dan was het klaar om de boot te nemen naar het zuidereiland. Met meer dan 3u tijd op de boot, dacht ik, dit is een perfect moment om een dutje te doen (is me hiervoor al gelukt). Maar neen, God heeft er anders over beslist. Pas als we terug in ons busje zaten sukkel ik in slaap. Wanneer ik wakker word kijk ik uit het raam en zie bruine rotsen in de zee. Tiens, die ene rots ziet er te afgevlakt en rond uit, Bart stoppen!! Gewoonweg 30 zeeleeuwen zomaar in het wild op nog geen 5 meter van ons, WAUW!! En om de dag af te maken eindelijk een gratis campingplaats gevonden.

Dag 70 (12/12) : Kaikoura

In het verder rijden nog eens dag gezegd aan de zeeleeuwen. Wauw, ze zijn er nog steeds. Dan toch geen droom. Aangekomen in Kaikoura, gekend voor zijn ‘wildlife’. Je kan hier zelfs walvissen en dolfijnen spotten. Beslist om vandaag een ‘zalig niets doen dagje’ in te lassen en vooral gebruik te maken van alle campingfaciliteiten, de was, den afwas en onze eigen wassen.