laatste dagen NZ - begin Vietnam (Hanoi-Halong Bay)

Dag 87 (29/12) : Mt Maunganui

Via Rotorua zijn we naar Hobbiton gereden. Pokkeduur en meer dan een uur wachttijd, maar zeker de moeite waard! Met een brede glimlach wandelen we tussen de schattige hobbitwoningen in het gras. Zelfs de tuintjes zijn exact nagemaakt zoals in de film, zalig om in rond te lopen.

Voor de eerste keer hebben we moeten zoeken achter een camping. Mt Maunganui is blijkbaar een populaire vakantiebestemming voor de kiwis (NZers noemen hun eigen zo!). Hier heerst pas echt een vakantiesfeer. Leuk om eens uit te rusten en beseffen dat we op reis zijn, want het gaat hier allemaal veel te snel.

Dag 88 (30/12) : Mt Maunganui

Vandaag de winkeltjes op mijn gemak afgaan. Helaas niets gevonden, de klerenwinkel waren ofwel voor de oudere leeftijd ofwel echte beachwear (merken zoals reef, ripcurl, …) wat niet helemaal mijn ding is. Afgesneden gekleurde jeans tot juist onder de poep met extreem veel rafels en er dan nog 80 euro voor, I think not!
Vandaag besloten nieuwjaar te vieren want weten nog steeds niet wat we morgenavond gaan belanden. Twee lekkere NZse Sauvginon Blancs en Bart 2 NZ biertjes uitgekozen. Plots flikkencontrole op de camping?!?

Dag 89 (31/12) : Tairu

Aperitief met minder gezonde snabbels op de camping en dan naar het nieuwjaarsfeestje in de lokale pub. Beef Nachos, vuurwerk om 12u, NZ schuimwijn en drum n base om het nieuwe jaar te beginnen. Het feestje was gedaan om 1u, dit sluitingsuur is hier blijkbaar volkomen normaal (!!?!!). Ma bon, ik was toch klaar voor mijn bed. Waarschijnlijk eerste en laatste keer dat ik oudejaar in mijn short en slippers vier. Ik kan vals spelen en boven mijn broek een short dragen maar das toch niet hetzelfde hé.

Dag 90 (1/01) : Tairu : bekomen van oudejaar

Dag 91 (2/01) : Piha Beach, Auckland

Vandaag teruggereden naar Auckland waar we morgenmiddag de camionet terug moeten afgeven. Het begint door te dringen dat het onze laatste dag is. NZ is voorbij gevlogen en we hebben niet eens het volledige land kunnen zien. Thans 6000km doorgereden. Maar zo hebben we een reden om terug te keren. We wandelen door Auckland en rijden uiteindelijk nog tot Puha. Een surferstrand in een rustige baai met wederom een verbluffend uitzicht. Nog geen 20km naast de drukke stad maar geen supermarkt te bespeuren in de baai. We maken een wandeling op het zwarte zand en houden restjes avond. Wat dus op brood, naan en noedelsoep neerkomt. Een koningsmaaltijd!

Dag 92 (3/01) : vlucht naar Vietnam

Het regent op de laatste dag. Met spijt in het hart geven we de camionet af. De vrijheid van gaan en staan waar we willen is voorbij. Zal toch terug een aanpassing worden. Meestal is het één land en dan naar huis, maar nu kan ik mij optrekken aan het idee dat er een nieuw avontuur aankomt. In dit geval Vietnam. En mijn ouders terugzien. Spannend.

Dag 93 (4/01) : Hanoi

Met een tussenstop in Kuala Lumpur komen we aan in Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. Damn das hier koud!! Ik had gedacht, tijd om die kleedjes boven te halen in deze tropische temperaturen. Maar neen, vandaag vest en morgen zelfs een paraplu nodig als we de weersvoorspellingen mogen geloven.

Dag 94 (5/01) – 98 (9/01) : Hanoi

Decadentie is het eerste woord dat mij te binnen springt. Vorige week nog zonder elektriciteit en douche en nu in het chicste hotel van Hanoi. Een legendarisch Frans koloniaal hotel waar je elke avond 2 roze macarons krijgt in hun eigen luxe verpakking. Toekomstige Vietnamese bruidsparen die hun foto’s nemen tegen de gevel van het hotel gewoon omdat het één van de mooiste plekken in de stad is. De tuin wordt ’s avonds volledig verlicht, alsof je op een romantische filmset bent beland tijdens de kerstperiode. Op de laatste avond genieten we van een glaasje champagne en een modeshow die wordt gehouden in één van de resto van het hotel. Het resto heet Angelina, genoemd naar de bekende Hollywoodster die hier blijkbaar gelogeerd heeft. Brad Pitt ook!!

De stad daarentegen heeft weinig te bieden. De musea die we bezochten bestonden vooral uit potten, stenen en stenen potten en de drukte van de stad is om hoofdpijn van te krijgen. Een overheersend gezoem van overvloedige brommers in de straten, precies een zwerm bijen klaar om je te steken maar dan brommers klaar om je te overrijden. Of het licht nu groen of rood kleurt, oppassen is de boodschap. Elke streep van het zebrapad is precies een geslaagde stage in één of ander gevaarlijk videospel, hopend dat je het levend uitspeelt en tot het voetpad geraakt. Alhoewel het voetpad dient hier meer als parking voor de brommers dan als wandelpad voor de voetgangers.

Naast het irritante geluid van de motor heb je ook nog het helse geclaxonneer, klaar om je stekende hoofdpijn nog naar een niveautje hoger te toeteren. Nog nooit zoveel zin om te zien wat het geluid van een toeter zou geven als je hem in iemand zijn gat zou steken.
Thans al veel lekkere Vietnamese specialiteiten geproefd die ik nooit meer zal vergeten. Maar het weegt momenteel niet op tegen de drukte in elke straat, achter elke hoek.

Dag 99 (10/01) Halong Bay

Halong Bay kan je vergelijken met een overgelopen Yangshuo. Mooi maar mistig, want rara wederom niet het juiste seizoen. Ma bon, liever mijn vest aan dan wegsmelten bij 40°C. De boot is ook een groot verschil met die van China, positiever op alle denkmogelijke manieren. s’ Avonds gaan de lichten uit en komt er een taart tevoorschijn vanuit de keuken. Leuk, er verjaart iemand. Is het toch niet voor onze huwelijksreis. De mensen moeten hier raar kijken, buiten het feit dat we onze huwelijksreis delen met de ouders, denken ze waarschijnlijk dat het Bart zijn ouders zijn en we naar hier zijn gekomen om mijn ouders een laatste bezoekje te brengen alvorens ons leven in België te beginnen. Is er bewijs dat we echt getrouwd zijn, ah nee, want Bart is zijn ring dus al kwijt!