Irkutsk - Baikalmeer (Litsvyanka)

Dag 13 (15/10) : af den trein en Irkutsk

In ons hotel ingecheckt en daarna besneeuwd Irkutsk bezocht. Op de wandelpaden lagen op sommige plaatsen (moeilijk te zien) stukken glad ijs. Best wel vermoeiend aangezien hoge concentratie vereist is bij elke stap dat je zet, om niet zwaar op je gezicht te gaan. Wanneer we door de winkelstraten wandelende, voelde het precies aan zoals op de Brusselse kerstmarkt, de sneeuw, de koude, de gezelligheid en de kraampjes. Enkel het jeneverkot en de melig kerstliederen op de achtergrond miste nog. Aangename stad.

Ik wou toch even het typisch Russisch mannenkapsel meegeven. Geen zijstreep, geen middenstreep, gewoon alles naar voren kammen. Zowel  een nektapijt vanachter als vooraan. In mijn ogen het afschuwelijkste kapsel ooit bedacht, kunnen we dit eigenlijk wel een kapsel noemen? De (flap)oortjes komen ook beter uit, altijd een mooi pluspunt. Het New wave kapsel scoort naar mijn mening zelf betere punten, alle kapsels scoren betere punten. Duimen dat dit geen modetrend wordt in België! Alhoewel ik hoef mij persoonlijk geen zorgen te maken met Bart en zijn haarlengte.

Dag 14 (17/10) : Baikalmeer

Overslapen voor het ontbijt, ’t was weer maar tot 10u hé. Ma bon, pas om 4u kunnen slapen, jetlag zit precies nog steeds in mijn lijf. Toch nog geprobeerd het ontbijt te halen maar het warme water was al verdwenen wat wil zeggen geen koffie of thee, nu juist de reden waarom ik wou ontbijten. Dan maar slapen tijdens de autorit naar Litsviyanka aan het Baikalmeer, en inderdaad 2 seconden in de auto en ik lag weer in dromenland. Spijtig, had het landschap wel willen zien. Bart heeft mijn geslaap opgenomen en inderdaad ter bevestiging, ik ben echt gene sexy slaper.

Het hotel bestaat uit blokhutten, best gezellig maar toch enkele minpunten :  elektriciteit pas vanaf 18u (dus geen verwarming, licht of warme boef/drank), geen wc papier in het toilet gooien, wifi met veel geluk hebt en de sauna die onlangs is afgebrand.
Terug een dutje gedaan (thans feesten doen we hier niet). Een wandeling gemaakt door de gladde sneeuw, hier ga ik pas echt eens op mijn gezicht gaan!

’s Avonds het resto, bewust het dichtstbijzijnde bij ons hotel gekozen, want de combinatie ijs, helling en geen straatverlichting heeft een hoge risicofactor om ne keer goed uit te glijden. Het interieur was kitsch, voor het weinige licht hebben ze dit opgelost door de middelste palen te versieren met witte tule met daarin witflikkerende kerstmisversiering. Uiteraard flikkerde de 4 versieringen elk op hun eigen ritme. Thans voor de rest, stoffen tafeldoeken en servetten, proper gedekt.
Ik heb de lokale vis (omul) en “cream soup with wild mushrooms en garlic croutons” gekozen. Volgens mij was het eerder room met een lichte hint van paddenstoel, heb nog nooit zo een vaste soep gegeten. Ik denk als ik nog even doorroerde, hij het eindpunt van opklopbaarheid had bereikt en ik de soep bijna als een wapen kon gebruiken. Een steen, nee nee, opgeklopte room. Luchtigheid nul, calorieën veel teveel, ’t zuur waarschijnlijk sebiet. Ma bon, de calorieën zal ik wel verbranden aangezien het hier ijzig koud is, dus smullen zonder schuldgevoel! De croutons waren 2 grote dikke driehoek boterhammen gedrenkt in lookboter. Definitie crouton even opgezocht : geroosterd stukje brood (mmm twijfel) ter grootte van zo'n 1 × 1 × 1 cm (NJET = nee in het Russisch), waarvan een handjevol op de soep wordt gestrooid (dubbele NJET). Ik voel het zuur nu al komen…

Waarom hebben ze ons hier in godsnaam 2 nachten geboekt? Alle activiteiten die hier al te doen zijn, zien er best wel leuk uit, maar zijn ofwel tot september ofwel vanaf december. We zitten echt wel grat buiten het seizoen. Ook als we andere reisverhalen opzoeken, allemaal dezelfde mening, hier valt niet zoveel te beleven.  Tenzij een lekkere banya (Russische sauna) nemen, maar ja die van het hotel is onlangs afgebrand.

Baikalmeer herbergt meerdere vissoorten (oa. Baikalrob)die zelfs enkel hier in dit meer leven, maar ja, momenteel niet het juiste seizoen om te duiken. Qua sfeer is het hier precies een skigebied waar we niet kunnen skiën, wel even kou, even bergachtig en de houten blokhutten maken de sfeer af. 
 ’t Is zover, ik heb het zuur… Waar zijn die Rennies?